Leven als een Bud in Frankrijk
Door: Theo
Blijf op de hoogte en volg jacqueline en theo
19 September 2011 | Frankrijk, Parijs
Bon jour les tous.
Ik groet jullie vanuit ‘Au Bon Accueil’, een sfeervol hotelletje met een echte Franse slag, op een mooie plek vlakbij de voet van de Alpe d’Huez.
In een prachtige omgeving tussen de Alpenreuzen, maak ik hier letterlijke topdagen door, in het mooie gezelschap van 24 Dreefse Trappers (van Den Bud), een wielerclub met sterke mannen en vrouwen (4), een mix van Belgisch en Nederlands bloed.
En het zijn allemaal kanjers, want een programma met etappes over Alpe d’Huez, Galibier, Telegraph, Glandon, Lautaret, col d’Ornon en col de Sarenne liegt er niet om. En voor een aantal de Marmotte!
De eerste dag is een warming up, de verkenning van de flanken, de materiaaltest en voor een enkeling de eerste kennismaking met de harde rotswand.
Dan volgt het serieuze werk, de tweede dag is een topdag. In een paar groepen verdeeld, uit oogpunt van sportiviteit en veiligheid, rijdt iedereen zijn programma, en worden de fameuze bergreuzen bedwongen. Het is fantastisch hoe iedereen presteert, hoe iedereen afziet, hoe iedereen geniet,en dan kapot maar voldaan zich weer meldt in de tourtuin bij het hotel.
Voor mij is er dan werk aan de fietswinkel, kneden en knijpen, want de benen wensen een stevige massage en er is heel wat Alpenzuur uit te persen.
En dan komen de verhalen, echte wielerpraat, mooie verhalen, sterke verhalen. Het wordt dan nog een lange gezellige avondetappe in de tourtuin onder het motto ‘mannen weten waarom’.
Terwijl de renners hun tour rijden werk ik mijn eigen dagprogramma af en loop mooie tochten in een pracht omgeving. Het is pittig, met veelal steile routes langs woeste watervallen naar kraakheldere bergmeren, over goed geprepareerde paden afgewisseld door lastige rotsgedeelten.
Ook voor mij is natuurlijk de Alpe d’Huez een must, en ik wandel het originele tourtraject, bijzonder om te doen. Naar de top door de pittoreske dorpjes, over het vol gekalkte asfalt, waar ik natuurlijk ook ‘hup Dreefse Trappers’ ontdek.
Ik zie veel fietsers naar boven rijden, sommige soepeltjes dansend op de pedalen, anderen stoempend en schuimend. Alles onder de stralende zon, bij 29 graden Celsius!
Mooi mooi mooi!
(Voor de statistiek: Marco Pantani 0h38 min / Jantje van de Velde 1h01min / Theo van Rijckevorsel 2h20min).
Op de finaledag doen alle Trappers de Alpe d’Huez en het is een waardige afsluiting van dit mooie wielerfestijn. Voor mij een verrassende kennismaking met de Franse Alpen maar vooral ook met een groep gezellige mensen met een groot sporthart.
Genieten en afzien blijkt opnieuw een goede formule.
Au revoir et merci.
Theo
Ik groet jullie vanuit ‘Au Bon Accueil’, een sfeervol hotelletje met een echte Franse slag, op een mooie plek vlakbij de voet van de Alpe d’Huez.
In een prachtige omgeving tussen de Alpenreuzen, maak ik hier letterlijke topdagen door, in het mooie gezelschap van 24 Dreefse Trappers (van Den Bud), een wielerclub met sterke mannen en vrouwen (4), een mix van Belgisch en Nederlands bloed.
En het zijn allemaal kanjers, want een programma met etappes over Alpe d’Huez, Galibier, Telegraph, Glandon, Lautaret, col d’Ornon en col de Sarenne liegt er niet om. En voor een aantal de Marmotte!
De eerste dag is een warming up, de verkenning van de flanken, de materiaaltest en voor een enkeling de eerste kennismaking met de harde rotswand.
Dan volgt het serieuze werk, de tweede dag is een topdag. In een paar groepen verdeeld, uit oogpunt van sportiviteit en veiligheid, rijdt iedereen zijn programma, en worden de fameuze bergreuzen bedwongen. Het is fantastisch hoe iedereen presteert, hoe iedereen afziet, hoe iedereen geniet,en dan kapot maar voldaan zich weer meldt in de tourtuin bij het hotel.
Voor mij is er dan werk aan de fietswinkel, kneden en knijpen, want de benen wensen een stevige massage en er is heel wat Alpenzuur uit te persen.
En dan komen de verhalen, echte wielerpraat, mooie verhalen, sterke verhalen. Het wordt dan nog een lange gezellige avondetappe in de tourtuin onder het motto ‘mannen weten waarom’.
Terwijl de renners hun tour rijden werk ik mijn eigen dagprogramma af en loop mooie tochten in een pracht omgeving. Het is pittig, met veelal steile routes langs woeste watervallen naar kraakheldere bergmeren, over goed geprepareerde paden afgewisseld door lastige rotsgedeelten.
Ook voor mij is natuurlijk de Alpe d’Huez een must, en ik wandel het originele tourtraject, bijzonder om te doen. Naar de top door de pittoreske dorpjes, over het vol gekalkte asfalt, waar ik natuurlijk ook ‘hup Dreefse Trappers’ ontdek.
Ik zie veel fietsers naar boven rijden, sommige soepeltjes dansend op de pedalen, anderen stoempend en schuimend. Alles onder de stralende zon, bij 29 graden Celsius!
Mooi mooi mooi!
(Voor de statistiek: Marco Pantani 0h38 min / Jantje van de Velde 1h01min / Theo van Rijckevorsel 2h20min).
Op de finaledag doen alle Trappers de Alpe d’Huez en het is een waardige afsluiting van dit mooie wielerfestijn. Voor mij een verrassende kennismaking met de Franse Alpen maar vooral ook met een groep gezellige mensen met een groot sporthart.
Genieten en afzien blijkt opnieuw een goede formule.
Au revoir et merci.
Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
