Naar de top van Mount Kinabalu

Hello,

De berg Mount Kinabalu is een grootheid, de hoogste van zuid-oost azie en beroemd om zijn buitengewone flora en fauna; meer dan 1200 soorten orchideen is maar een voorbeeldje hiervan;

de permits zijn geregeld, het weer is redelijk goed en smorgens kan de klim beginnen; fons els toon en wij samen worden met nog 9 andere nederlandse groepsgenoten naar het basisstation gebracht op 1866 meter; al snel lopen we met 2tjes in een lekker eigen tempo omhoog; ondanks de schoonheid van de natuur maken wij er geen botanische expeditie van maar laten het sportieve karakter prevaleren; en het gaat lekker, en denken er stiekum aan de (normaal 2- of 3 daagse) trail in 1 dag te doen; vrij vlot (in ruim 3 uur) en goed fit bereiken wij laban rata, het tussenstation op 3272 meter; na de rustpauze stellen we de gids voor door te gaan naar de top op 4101 meter, maar helaas....
hij is het niet eens, vindt het te gevaarlijk, voorspelt (zonder buienradar.com !) slecht weer; balen dus, want stel dat het morgen ook .......
intussen is ook fons ons vrij snel gevolgd en komen els en toon 'in de bus' nederlanders mee boven;
het plan is om de volgende morgen om 3 uur (nacht dus) te vertrekken naar de top;

het is wachten dus en het is koud hier; we kopen extra handschoenen en mutsen, ook voor de dag van morgen geen overbodige luxe; goed eten en drinken als voorbereiding, dit alles in een lookalike ischgl'er skihut anno 1925;
ons nachtverblijf bij laban rata is spartaans, koudwater, 2 dubbele stapelbedden op 2 x 2 meter, lekkend dak;
wij kiezen ervoor samen onderin te duiken, pakken 4 dekens, houden de kleren aan en houden elkaar warm;
intussen is het enorm gaan regenen en komt toon om half 3 melden dat de tocht is uitgesteld tot 5 uur; dat is balen in de nacht dus !
wij zijn blij als de gids tegen half 4 toch besluit te vertrekken en binnen 10 minuten gaan wij voor een bizarre finale naar de top; toon en wij samen gaan ervoor, samen met de gids, als kleine groep van 4 dus;

afwisselende steile klimmen, gebruik van touwen en ladders, alles onder de halogene verlichting van onze hoofdlampen;
onze fleeze, windbreaker, poncho, sjaal, handschoenen en muts maken het draaglijk in de donkere wolken met een snijdende bergwind;
geleidelijk voelen we de hoogte en tegen de schemer zien we de top in de verte; dat is kicken, maar wel nog wat afzien in het laatste stuk naar de top; het doet pijn maar het is geweldig als wij wat later met onze beste vriend op Low's Peak staan, 4101 meter hoog; wij zeggen dan samen dat we nu eigenlijk wel 'dicht bij de hemel zijn';

als we afdalen is er daglicht, de wolken niet echt klm-blauw maar wel helder;
het is mooi, adembenemend en ook wel griezelig al we neerkijken op de grilige punten van deze machtige berg;
maar het wordt mooier en mooier, lopen opnieuw over het plateau van geschilfert en pokdalig graniet;
we drinken en eten wat, nemen de tijd voor wat foto's en gaan opnieuw langs de ladders en touwen die we eerder wel voelden maar amper zagen;
redelijk goed komen we weer bij het tussenstation en zijn nu ruim 5 uren onderweg; na een ontbijtpauze zakken we door en het wordt nog zwaar; het weer wordt (nu pas gelukkig) slecht; het regent makrelen en de paden, trappen, rotsen op de pad worden 1 waterval;
dit oppassen, concentreren, stok benutten etc duurt nog eens 4 uren lang, en dan is de finisch beneden geweldig; onze djoservriend albert komt ons tegemoet, ook hij vindt dit hoogtepunt van de reis mooi mooi mooi !

wij zijn voldaan en vooral blij dat dit hoogtepunt gelukt is en snappen nu pas echt goed dat deze berg Mount Kinabalu al zo lang avontuurlijke geesten inspireert;

wij genieten nog na (met wat pijntjes in de benen) voor een paar dagen;

we mogen weer een extra biertje vandaag !

groeten

jacky en theo