Fietsen tussen tempels in Bagan

Prachtig fietsen in Bagan.....een sprookje

Een flinke dag varen over de machtige Ayeryawady rivier (2010 km lang!) brengt ons naar BAGAN. Een relaxte tocht waarbij wij heerlijk op het dek in de warme zon genieten van uitzichten, tegenliggers, het boekje en het biertje. Het is even schrikken als met een enorme klap de schuit vast vaart op een zandbank. Tijdens onze lunch duiken de bemanningleden allen onder de boot en manoeuvreren deze netjes los. Knap werk.

BAGAN is met duizenden tempels bezaaid, en deze vlakte is het meest spectaculaire deel van Birma. Op 40 km2 is het heerlijk een paar dagen fietsen tussen de vele pagodes, op ieder heuvel blinkt goud. Dit in schril contrast met de armoedige huisjes van de arme bewoners, vaak op slechte plekken, deels onder water door de slechte dammen van de sterke rivier. In de regentijd zijn het hier beelden a la Zeeland 1953, maar dan ieder jaar.
Wij bezoeken fietsend enkele van deze dorpen en worden daarbij graag begeleid door een paar schooljongens. Als volwaardige gidsen vertellen zij ook alles over de tempels en nemen ons mee naar de beste vieuwpoints. Trots zijn ze.
Zij spreken goed Engels wat hier toch een probleem is, niet verwacht gezien het Britse verleden. Birmees schijnt niet moeilijk, maar de uitspraak is te ingewikkeld, hetzelfde woord gebruikt men met 3 verschillende toonhoogten voor 3 verschillende betekenissen. De letters zijn onleesbaar en bestaan vooral uit de krullen van testkaart van de oogarts..
Onder de tempels zijn vele prachtexemplaren in dit sprookjesachtige gebied. De Ananda tempel steekt er letterlijk en figuurlijk ver bovenuit. Mooi mooi mooi!

Met de bus is het 10 uur rijden naar KALAW, 290 km heel slechte weg verder. Sowieso spannend hier met bijna iedereen het stuur aan de verkeerde kant (rechts nog van de Britse tijd, terwijl men al sinds de jaren 60 rechts rijdt) en de helft zonder licht. Al na een uur hebben we stukken, motor vol zand door de passages door rivierbeddingen. We wachten 4 uren op een vervangende bus, geen straf omdat het op die plek gewoon genieten is van het straatleven en veel contact hebben met de passanten.
Onderweg een stop bij MOUNT POPA, een 600 m hoge vulkanische punt met een klooster erop waar de Mahagiri nats huizen. Een klim op blote voeten is gebruikelijk maar de trappen zijn besmeurd met apenstrond en opgesierd met de bekende rode betel kwaaiers. Deze keer niet dus! Rond middernacht komen we aan in Kalaw.
In deze koele omgeving (1300m) leven nog de bergvolkeren en we maken een trekking om deze te bezoeken. Onderweg trekken ossenkarren diepe sporen in de modder met de houten karrenwielen en maken ons pad zwaar. Theepluksters begroeten ons uitbundig en hun mannen sjouwen met de volle zware zakken. Het Palaung dorp is niet authentiek meer en valt tegen.

De transfer naar het INLEMEER is prachtig. In een heuvelachtig landschap zien we velden met mosterdzaad en sesam als een lapjesdeken, waarop de Pao minderheden aan het werk zijn en met ossenkarren vol bloemkool richting markt vertrekken. Wij blijven 4 dagen aan het Inlemeer waar het koeler is vanwege de hoge ligging van 1000m. De hoge bergruggen verfraaien de omgeving, en het is dan ook mooi varen hier. Wij bezoeken een aantal paaldorpen die alleen per boot bereikbaar zijn. Op de kleurrijke markten zien we eindelijk de minderheden waarnaar we op zoek waren. Kleurrijk uitgedoste vrouwen met mooie thanaka gezichten en cherootsigaar inde mond, doen handel op de markt en dragen volle manden proviand op het hoofd. Wij ontmoeten ook nog een aantal ‘longnecks’ die vanuit hun dorp afgedaald zijn en ons graag uitleg doen over de zware gouden ringen die hun nek opschroeven naar het gewenste niveau. Apart.
Ook apart zijn de drijvende akkers waar vooral tomaten gekweekt worden door de meerbewoners. Wij boffen het met het Inle Pagode festival waar kleurrijk versierde longboats met mooi geklede feestende en biddende Intharoeiers van het ene naar het andere dorp varen om de gouden boot met Boeddha te begeleiden. Een geweldige optocht waar wij met ons eigen bootje mee over varen. Mooi mooi mooi.
Een dagje fietsen langs het meer gaat wel maar is niet handig vanwege beperkte verbindingen en zeer slechte wegen. Een regendag veroorzaakt een geskipte trekking, dus vermaken we ons met boekje en koffie.

Vliegen naar YANGON kost een uur en de laatste dag daar is relaxed om voor te bereiden op het vertrek uit Birma. Nog een dagje in de zo bijzondere binnenstad, vol leven, vol rommel, vol vriendelijke mensen, actief achter een pruttelend potje aan de straatkant, of gewoon zitten te zitten. We doen nog een dagje mee hier en dan gaan Fons en Els terug naar huis, wij 2tjes gaan door naar Bali voor een heerlijke verlenging van de vakantie daar.

Wij kijken terug op een vakantie in een bijzonder land, Birma is misschien geen echt vakantieland, maar wel een land wat je gezien en beleefd moet hebben.
Bovendien: elke reis is wat je er zelf van maakt!

Groeten Jacky en Theo…… en tot op Bali.