Pasen bij de Papua's.

Pasen bij de papua's.

Een lange kriskrasvlucht met wat stops brengt ons in ruim 7 uren van bali naar papua. Wij zien dan beneden al het fascinerende eiland wat we gaan aandoen. Bij aankomst voelen we ons meteen in een andere niet al te schone wereld. De straten volgespuugd door de rode betelnootknauwende inwoners, die ook zonder scrupules hun afval op straat en in de natuur pleuren zodat de ficussen en palmen staan te pronken met weggewaaide plasic zakken als 'bloemen'.
Deels wordt het goed gemaakt door opvallend veel kleurrijke kerken, waar de zeer gelovige inwoners onze lieve heer zowat van het kruis bidden.
Op loopafstand is ons hotelletje in sentani, waar het vele kaarsvet op de vloer de regelmatige powercuts verraad. Er is 1 echt restaurantje waar we de trucendoos openen om in dit alcohovrije stadje een biertje te organiseren, heel lekker in de zinderende hitte.
De omgeving is wel erg mooi. Als we het zeer grote meer bevaren zijn we welkom op de vele kleine eilandjes waar de mensen heel primitief wonen op hun paalwoningen.
Rond het meer beklimmen we de diverse uitzichtpunten waar in oorglogstijd de generaals hun strategie bedachten. We hebben prima uitleg van 2 reisgenoten die er rond 1960 zelf bij waren.
De hoofdstad jayapura (hollandia) doet ons niet zo veel. Een mooi museum en een mooie markt zijn de moeite, bovendien is het erg onrustig, waar wij geen last van hebben.

Een vrachtvliegtuig brengt ons naar de baliemvallei, vliegend over een ongekende jungle. Een immens groen tapijt over het zeer dun bevolkte gebied met afwisseling van hoge toppen als de carstenspeak (5040m met nog wat sneeuw) en diepe dalen en brede rivieren. Mooi mooi mooi wordt het pas echt als we de vallei invliegen waar we een week gaan verblijven.
Wij slapen in wamena 50 meter van de landingsbaan, worden vriendelijk ontvangen in ons guesthouse en meteen omringd door echte papua's. Zij tikken ons bijna letterlijk aan met hun peniskoker, het enige kledingstuk. Wel even wennen aan die bloterikken tussen een heleboel andere bijna normaal geklede mensen zoals wij.
In wamena is het relatief rustig, er zijn maar 9 toeristen (die wij allemaal kennen), veel becaks die wij ook gebruiken als fietstaxi, weinig brommertjes en auto's. Te duur want alles wordt ingevlogen in dit over land niet bereikbaar gebied.
Wij zijn ver van andere culturen in indonesie en dat merken we al snel als we rondwandelen in de schitternede omgeving en kennismaking met de dani's, de grootste papua stam. Wij doen een proeftrekking als voorbereiding op de grote trek die nog volgt en bezoeken dan een klein dani dorp van ca 50 papua's. Wij besluiten een varken te kopen op de markt voor hen en mogen dan een halve dag in de nederzetting vertoeven. Het is niet uit te leggen wat we hier voor moois en origineels meemaken. De gastvrijheid, de dans en de ritueelen rondom het slachten maken veel indruk en brengen ons (bijna) terug naar het stenen tijdperk. Het varken wordt met pijl en boog gedood door de zoon van het stamhoofd, hierna volgt het slachten, het maken van het vuur, de bouw van een stoofpot etc., fantastisch. We bezoeken de (totaal ca 15) woonhutten, de kookhut en verblijven op de binnenplaats waar het gebeuren vooral plaatsvind.
De papua mannen zijn mooi en oersterk, echte spieren, geen gekweekte sportschoolneppers. Ook trots op hun peniskokers. De vrouwen zijn aardig en roken zich te pletter (vooral nu van onze sigaretten), velen met de opvallende afgehakte vingerkootjes vanwege de traditionele rouw. De kinderen zijn niet bang maar snappen alles niet echt. Het contact gaat met handen en voetenwerk, het stamhoofd kent wat engelse woordjes.
Geweldig dus hier, mooiere dagen rond pasen kunne we ons niet voorstellen.

Daarna volgt de voorbereiding in de stad voor de grote trekking die volgt. Dragers regelen, eten en drinken kopen voor 4 dagen, warme kleding klaarleggen en andere spulletjes uitzoeken.
Wij zinjh er klaar voor en jullie horen ervan.

Groeten uit west papaua. Jacky en Theo.